De speech van mijn allerlaatste Kies AV:
De speech van mijn allerlaatste Kies AV:
Allerbeste afscheidnemende, continuerende en nieuwe studentenvertegenwoordigers
Vrienden van de ASR
Ik breng u goed nieuws. We hebben een nieuw, voltallig bestuur voor het volgende academiejaar. Dat is al meer dan STAL, VVS en de Ugent kunnen zeggen
En de kiescommissie ontving geen klachten van kandidaten. Dat is al meer dan de KU Leuven kan zeggen met de recotsverkiezingen. En we vonden onze nieuwe voorzitter bij de eerste oproep. Dat is al meer dan Odisee kan zeggen bij de aanstelling van een nieuwe Algemeen Directeur. Maar die is er intussen en zelfs bij ons hier vanavond, welkom meneer de algemeen directeur.
Goed nieuws dus, dat het komende academiejaar 2017-2018 de studentenvertegenwoordiging voor Odisee én de KU Leuven zijn kapitein Stijn heeft met zijn bemanning. Kapitein Stijn neemt het roer over van Rachel. En we weten hoe goed Nederlanders met boten zijn. Er zijn een aantal belangrijke klippen genomen en aantal belangrijke havens aangedaan. De belangrijke klip van de instellingsreview werd met glans genomen. De argumenten van onze studentenvertegenwoordigers gingen er als MAPLE SYRUP in bij de commissie. En we weten hoe goed Canadezen met Engels zijn. Dus vanzelf werd al het werk dubbel gedaan: de studentenvertegenwoordiging kreeg een Engelstalige boertje slash zusje. Al weet ik sinds dit jaar dat ik niet meer SLASH moet zeggen, maar Duitse komma. Letterenstudenten in je vergadering, je leert altijd iets bij.
Onder leiding van kapitein Rachel zeilde de ASR heel vaak de haven van het studentenportaal binnen. We weten hoe goed TI’ers zijn met IT. Ze draaien de letters om, maar het is hetzelfde.
Dat het portaal en de app met al zijn functionaliteiten er zal komen is de verdienste van de studentenvertegenwoordigers. Dus al die 18 000 studenten die binnenkort dagelijks op het icoontje klikken, denk aan de ASR.
Ik stel voor dat we het icoontje de vorm geven van een Harambé beeltenis. Zo zien we allemaal subtiel de link met de ASR.
Nog zo’n realisatie is dat deze ruimte – clubke –verbouwd wordt mét toiletten, zodat deze plaats echt dé ontmoetingsplaats wordt voor de studenten langer dan 9 tot 5. Er is al gedroom over optredens, quizzen, late night karaoke – ik kan u enkele eighties hits aanbevelen – en een zangfeest wat in bepaalde kringen een schuilnaam is voor cantus. We zouden in de toiletten moeten graveren: ‘U zit hier op het toilet, de ASR heeft ze er gezet’. Of toch minstens, u zit hier op het toilet te dromen, de ASR heeft ze bekomen.
En we mogen fier zijn op de pride komende zaterdag, en ondanks het slechte weer waren de publieke reacties – mét televisie-interview – over jardin rosé rooskleurig.
De studentenvertegenwoordigers namen deze bochtige klippen in woelig institutioneel vaarwater. Gelukkig bracht een mirakel uit Brakel ons de loods om het schip ertussendoor te varen. Het schip kon de bestemming niet bereiken zonder de loods, anders loopt het op de klippen.
Rest mij nu nog kapitein Stijn en bemanning een goede vaart te wensen. Het is een goede mix tussen ervaren zeebonken (M – Duitse komma – V) en nieuwe avonturiers. Het zal weer boeiend worden. Komt er nog een storm uit het Oosterlinck? Krijgt de bemanning last van luis in de Sels? Zijn er kapers op de kust?
Ga ervoor, beste bemanning. Noteer: 16 mei 2018 op bestemming. Afspraak hier, in deze veilige haven, die tegen dan wat gemoderniseerd zal zijn. Ik zal jullie hier opwachten. Goede vaart.
Beste studentenvertegenwoordigers, oude en nieuwe
Zoal de traditie dat vraagt, geef ik een kort woordje vooraleer we de honger en dorst, die de ASR toch wat typeert, zullen stillen. Maar kort, want weinig woorden zeggen meer.
ASR 2016-2017. Ik heb toch wel even moeten slikken bij het tikken van deze jaartallen. Exact 10 jaar geleden, en daarmee voor mezelf ook 10 kilo (en ik rond af om het mooi te laten uitkomen), stond er een groepje jonge EHSAL’ers in ditzelfde gebouw. Ook met champagne trouwens, goede tradities hebben hun rechten. De jongelui hadden iets te vieren: voor het eerst was mede-bestuur van studenten in de hele organisatie doorgetrokken. Volwaardige bestuurders in de Raad van Bestuur, zonder voorafgaandelijke medezeggenschapscomités, paternalistische forum-vergadeirngen of gesloten agendapunten. Mede-bestuur.
We springen, iets lastiger met die 10 extra kilo’s, 10 jaar verder in de tijd. En daarmee maak ik de brug naar de ASR van vandaag. Ik kan u zeggen dat de droom van de drie jongelui van weleer zonder meer realiteit geworden is. Op vandaag wordt de organisatie echt mee-bestuurd door studentenvertegenwoordigers, waar nodig zo scherp als een speerpunt. Om op mijn expertisedomein, zijnde wijn, te blijven: de Eeman-generatie is zonder meer een grand cru classé. Chateau Brakel heeft eerst even goed gerijpt op eiken vaten van de Vlaamse-Ardense bomen. Chateau Brakel zou ik omschrijven als soepel op de tong maar met een sterke afdronk. Uiteraard met aroma’s van Pommade en Oost-Vlaamse landbouwlucht. Wijngoeroe – recensent Parker zou het zeker 95 op 100 geven. En zoals dat met klassewijn gaat, wordt die beter met de jaren. Dat belooft dus voor volgend jaar.
Volgend jaar. Dan zijn we 11 jaar verder. Het zal werken worden om de 11e kilo tegen te houden. Volgend jaar zijn we al zeker van 1 primeur: voor het eerst in de geschiedenis zal een vrouw het voorzitterschap. Daarmee is ook bij de ASR het glazen plafond gesneuveld. Nog een vrouw aan de top hier in huis, naast de Algemeen Directeur, De Algemeen beheerder, de personeelsdirecteur en de voorzitter van het professioneel onderwijs. Misschien moet toch eens overwegen te transgenderen. Ook op internationalisering en andere origine scoren we met deze vrouw goed.
Ik zeg – ook in traditie – grazie mile aan de afscheidnemende ploeg: Jeroen voor zijn photoshop werk, dat onze vorige algemeen directeur een prachtig afscheid bezorgde met het Odipoly spel. Daarover spreekt men effectief binnen 10 jaar nog. Sam voor het eindelijk in orde zetten na 10 jaar van onze ICT. En daarmee staan we 10 jaar voor op tijd, dus bekijk het nog eens op onze reünie.
Het is een cliché, en ik weet, ik val in herhaling, maar. Volgend jaar is een cruciaal jaar. Alweer. Ja, het is echt waar. Deze nieuwe ploeg staat voor grote uitdagingen. Het ziet er naar uit dat de besparingen in het hoger onderwijs nog niet achter de rug zijn. De relatie tussen Odisee en de KU Leuven zal zijn definitieve beslag moeten krijgen. Een huwelijk. Met gemeenschap van goederen of niet? Een scheiding van tafel en bed? Een echtscheiding? Een schijnhuwelijk. Wie weet.
Daarbij heb ik 1 boodschap voor het nieuwe bestuur en de studentenvertegenwoordigers, en voor deze ene keer per jaar geef ik een welgemeend ‘non’ aan neutraliteit. En ik vat de boodschap samen met een quote uit een van de favoriete boek-films van onze nieuwe voorzitster: Men of the west, unite or you will fall. This day does not belong to one Man, But to All. Er is nog nooit in de geschiedenis iets groots gerealiseerd door splitsing, in tegendeel, de Romeinen wisten al dat je moet verdelen om te heersen. Grote dingen gebeuren als mensen en groepen zich verenigen. Weet trouwens dat het recht om te verenigen er gekomen is na de Franse Revolutie. Dat was verboden omdat machtshebbers doorhadden dat ze een paar individuen makkelijk konden in de kiem smoren maar dat een vereniging een bedreiging vormde voor absolute macht.
Deze groep is de vereniging van de studenten van Odisee en de KU Leuven. Jullie zitten naast elkaar hier in deze broodjesbar tijdens de middag. Gebruiken dezelfde aula en wifi signalen. Komen letterlijk door dezelfde deur naar binnen. Laat u niet wijsmaken door oude mannen en vrouwen van zogezegde stand dat er een schisma hoort te zijn tussen het academisch en professioneel onderwijs. Vertel mij: is het onderscheid tussen een student bedrijfsmanagement en handelswetenschappen echt groter dan tussen een student bedrijfsmanagement en vroedkunde? Dat krijg je niet uitgelegd, zou onze uittredende voorzitter zeggen: beiden hebben dezelfde titel ‘student’ en hetzelfde werkwoord ‘studeren’. Laat u niet wijsmaken dat Sint-Niklaas en Brussel ver uit elkaar liggen. Laat u niet wijsmaken dat ooit één machine iets van waarde creëerde door de stekker er uit te trekken. Uit een vereniging stappen maakt de vereniging en het individu zwakker. Stijg zelfs uit boven het mede-bestuur en geef het voorbeeld voor de oude dames en heren van stand. Terwijl zij kibbelkabinet houden slaan we de hand aan de ploeg. En dat bedoel ik zowel aan het Brakelse landbouwinstrument als aan een ‘team’.
Alleen zo staan we hier over nog 10 jaar, en dat zou dus al 20 kilo betekenen, terug.
Men of the west, unite or you will fall.
Beste studenten & collega’s
U bent hier uiteraard allemaal om de uitslag van te kennen van de studentenverkiezingen 2015-2016. Vooraleer tot dat over te gaan, moeten we het toch eens over de huidige ploeg hebben. Zij moesten de schoenen van Simon VH vullen, wat om meer dan één reden geen evidentie is.
De nieuwe ploeg trad aan met voorzitter Michaël. Die na zijn studie toegepaste informatica en diepe interesse in bedrijfseconomie, de rechtenstudie aanvatte. Rechten paste wel, want het was dan ook met de bedoeling om bepaalde rechten te hebben. Maar de arbeidsmarkt lonkte, een drang nog sterker dan die van Duvel tripel hop of Manchester. Alhoewel, dat laatste zou ik nog niet durven beweren. De lokroep van de Sirenen is altijd de sterkste. Vraag dat maar een Odisseus, inderdaad, die van de Odisee.
Daardoor werd Thomas voorzitter. Veel veranderde snel. De voertaal van de ASR werd prompt omgezet van AN naar ABN. Het Algemeen Brakels Nederlands. Maar dat niet alleen. De banners, latjes en roll-ups schoten sneller dan de Brakelse bos paddenstoelen uit de grond. Als een ware De Croo werden alle campussen en dito recepties afgeschuimd. En nog sneller dan zijn toch al sterk aerodynamische haarsnit zou doen vermoeden, werden alle campussen gemobiliseerd in de rekrutering van de kandidaten. Met succes overigens. Om het met een Decrooïsme te zeggen, u weet wel, van die andere bekende inwoner van Brakel, Herman De Croo, je mag geen oud brood snijden met de verkeerde kant van het mes: je deukt slechts het brood en snijdt in je hand.
Hij was uiteraard niet alleen. Er is ook Nick, die de studentenraad van de associatie Leuven nieuw leven heeft ingeblazen, al ware het zijn trompet. Nog op te merken dat in die StAL het Brakelse trekpaard van zojuist ook mee tussen zat. Als waren ze Heracles, u weet wel, uit de Odisee, proberen ze die Augias-stal te kuisen en te beheren. Net als in de mythe was Augias niet zo tevreden met hun uitstekende werk.
En een trio is natuurlijk nooit compleet zonder de 3e man. In dit geval een vrouw. Véronique die uitgezonden werd, als ware het een paard van Troje, u weel wel, van de Odisee, om in de STURA KU Leuven de belangen van de AO studenten van de campus Brussel te behartigen.
Ik heb het mij toch vaak bedacht, wat een prestatie. Uitmuntend. Bijna echte Griekse (of Brakelse?) helden. En in Brussel, Gent, Aalst en Waas de boel runnen. Daarbij elk van hen. Elk van hen, een mandaat in Leuven, associatie of de universiteit. De ASR stond dit jaar opnieuw, in een lange traditie, beroemd en berucht in het Vlaams Hoger Onderwijs.
Maar daarvoor komt u uiteraard niet. Ik kan u al verklappen dat Nick en Véronique de Odisee-boot hier verlaten. Ze zijn zelfs nog niet op hun Ithaka aangekomen. Ik wens hen een goede reis verder. Maar dat ze in geen geval hun reis overhaasten, dat nog even duurt, zodat ze wijs en rijk van hun reiservaring aankomen.
Thomas blijft nog even op de boot, maar met een gewijzigde bemanning. Zo zetten zij hun Odisee verder. Ze zullen ook dit wel wat boze goden, cyclopige reuzen en gewiekste Laestrygonen tegenkomen. Maar met het goede evenwicht tussen ervaring en jong enthousiasme kan dat niet mislopen. Geen schipbreuk, altijd vooruit.
En zoals de zojuist afgezwaaide algemeen directeur met DDC-isme zei: buon viaggio. Wat zoveel betekent als goede reis.
Beste studenten & collega’s
U bent hier uiteraard allemaal om de uitslag van te kennen van de studentenverkiezingen 2015-2016. Vooraleer tot dat over te gaan, moeten we het toch eens over de huidige ploeg hebben. Zij moesten de schoenen van Simon VH vullen, wat om meer dan één reden geen evidentie is.
De nieuwe ploeg trad aan met voorzitter Michaël. Die na zijn studie toegepaste informatica en diepe interesse in bedrijfseconomie, de rechtenstudie aanvatte. Rechten paste wel, want het was dan ook met de bedoeling om bepaalde rechten te hebben. Maar de arbeidsmarkt lonkte, een drang nog sterker dan die van Duvel tripel hop of Manchester. Alhoewel, dat laatste zou ik nog niet durven beweren. De lokroep van de Sirenen is altijd de sterkste. Vraag dat maar een Odisseus, inderdaad, die van de Odisee.
Daardoor werd Thomas voorzitter. Veel veranderde snel. De voertaal van de ASR werd prompt omgezet van AN naar ABN. Het Algemeen Brakels Nederlands. Maar dat niet alleen. De banners, latjes en roll-ups schoten sneller dan de Brakelse bos paddenstoelen uit de grond. Als een ware De Croo werden alle campussen en dito recepties afgeschuimd. En nog sneller dan zijn toch al sterk aerodynamische haarsnit zou doen vermoeden, werden alle campussen gemobiliseerd in de rekrutering van de kandidaten. Met succes overigens. Om het met een Decrooïsme te zeggen, u weet wel, van die andere bekende inwoner van Brakel, Herman De Croo, je mag geen oud brood snijden met de verkeerde kant van het mes: je deukt slechts het brood en snijdt in je hand.
Hij was uiteraard niet alleen. Er is ook Nick, die de studentenraad van de associatie Leuven nieuw leven heeft ingeblazen, al ware het zijn trompet. Nog op te merken dat in die StAL het Brakelse trekpaard van zojuist ook mee tussen zat. Als waren ze Heracles, u weet wel, uit de Odisee, proberen ze die Augias-stal te kuisen en te beheren. Net als in de mythe was Augias niet zo tevreden met hun uitstekende werk.
En een trio is natuurlijk nooit compleet zonder de 3e man. In dit geval een vrouw. Véronique die uitgezonden werd, als ware het een paard van Troje, u weel wel, van de Odisee, om in de STURA KU Leuven de belangen van de AO studenten van de campus Brussel te behartigen.
Ik heb het mij toch vaak bedacht, wat een prestatie. Uitmuntend. Bijna echte Griekse (of Brakelse?) helden. En in Brussel, Gent, Aalst en Waas de boel runnen. Daarbij elk van hen. Elk van hen, een mandaat in Leuven, associatie of de universiteit. De ASR stond dit jaar opnieuw, in een lange traditie, beroemd en berucht in het Vlaams Hoger Onderwijs.
Maar daarvoor komt u uiteraard niet. Ik kan u al verklappen dat Nick en Véronique de Odisee-boot hier verlaten. Ze zijn zelfs nog niet op hun Ithaka aangekomen. Ik wens hen een goede reis verder. Maar dat ze in geen geval hun reis overhaasten, dat nog even duurt, zodat ze wijs en rijk van hun reiservaring aankomen.
Thomas blijft nog even op de boot, maar met een gewijzigde bemanning. Zo zetten zij hun Odisee verder. Ze zullen ook dit wel wat boze goden, cyclopige reuzen en gewiekste Laestrygonen tegenkomen. Maar met het goede evenwicht tussen ervaring en jong enthousiasme kan dat niet mislopen. Geen schipbreuk, altijd vooruit.
En zoals de zojuist afgezwaaide algemeen directeur met DDC-isme zei: buon viaggio. Wat zoveel betekent als goede reis.
Slides: ASR Speech
De traditie wil dat ik hier – bij de afsluiting van het academiejaar – de uittredende bestuursploeg afzwaai. Ik vond de inspiratie voor dit jaar op het roemruchte event van 10 jaar StaL. En daarmee heb ik het niet over de korte en krachtige speech van de voorzitter
Het ging in de groep van de STUVO over de speech bij de opening van De Mineen. Het ging over
stripfiguren. En ik bedacht mij, de laudatio van dit jaar is ook te vatten in een stripverhaal. Zijnde
in de reeks van Goscinny’s Asterix. En meer bepaald Asterix en de Romeinen. Ik stel u de
personages even kort voor.
Slide 1 Het is al wel duidelijk, de hoofdfiguur, de voorzitter, betreft Asterix. Zelf heeft hij, in zijn rijke loopbaan (**ik zou niet carrière durven zeggen**) aan de HUBrussel zichzelf vergeleken met Asterix. Zoals blijt uit deze foto. Asterix, de aanvoerder van de Galliërs, de dapperste van de Belgen.
Slide 2 het duurde niet lang, of hij kreeg ook Obelix aan zijn zijde. Deze obelix heeft het echter niet zo begrepen op everzwijnen, maar eerder op Blackbush en corps diplomatiques.
Slide 3: de twee aanvoerders krijgen versterking van Hippix. U ziet de fysieke geljikenissen. In de stripreeks komt Hippix van een andere stam. Hij wordt naar de Galliërs gezonden om een echte krijger te worden, Asterix en Obelix zijn belast met zijn opleiding. Ik denk dat we zonder enige twijfel mogen stellen dat deze Hippix met onderscheiding geslaagd is en zich tot de dapperste der Belgen mag rekenen.
Slide 4: Kakfonix, de dorpszanger. Het kost de Galliërs veel moeite om hem soms te doen zwijgen, anders blijft hij maar zingen. Toch een zeer gewaardeerde dorpsgenoot, die ondanks zijn reizen naar het Romeinse Rijk, een Galliër bleef.
Slide 5: Samen met de andere Galliërs trokken onze figuren ten strijde tegen de Romeinen, om hun geliefde dorp te beschermen tegen de overheersing.
Slide 6: Zij waren het laatste vrije dorp in de provincie en willen dat absoluut behouden. En zo streden zij, gesterkt door de toverdrank van de druïde, voor het behoud van hun prachtige Gallische dorp.
Slide 7: Hun strijd bracht hen tot bij de Gouverneur van de provincia en zelfs tot bij de Keizer in Rome zelf
Slide 8: Wij zitten hier samen, weliswaar met een Italiaans buffet in de plaats van met everzwijnen en we zien niet zo wreed om Christophe in een boom vast te binden, maar in tegenstelling tot de striptekening is het zeker niet ‘the end’. Integendeel, de komende weken zijn nog crucialer dan alle afgelopen weken samen. 1 oktober – de datum van de integratie van de academische opleidingen – is in onderwijstermen morgen. De ontwerpteksten van samenwerkingsovereenkomsten en reglementen allerhanden verschijnen met de regelmaat van klok. Elke paragraaf moet gewikt en gewogen worden onder grote tijdsdruk. De Galliërs mogen dus zeker niet in slaap sukkelen na hun kampvuur. Want men weet dat de Romeinen zeker ook ’s nachts kunnen toeslaan. Een druïde kan voor toverdrank zorgen, maar het gevecht moeten de dappere Galliërs zelf leveren. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat de nieuwe bewoners van het dorp daar zullen in slagen.