Zo’n acht jaar geleden, we waren het EHSAL-groen achter de oren verloren, leerden baby en baby elkaar kennen en werden dé babies. De effecten daarvan op de bruidegom heb ik van dichtbij meegemaakt. Ik kan het u verzekeren: het is een wetenschappelijke publicatie waard. De Italiaanse posterijen werden ingeschakeld om postkaarten volgetekend met hartjes – herten in de voertaal van de bruidegom – te bezorgen aan baby. Hoeveel herten krijg je op een postkaart, de wiskunde is er nog niet uit.

Zo werd in die tijd geen enkel verkeersbord A27 gepasseerd zonder even te vertragen en dat bord te fotograferen. Verkeersbord A27, ik heb het even opgezocht, wat zo veel betekent als ‘doortocht van groot wild’. Mijn eerste hypothese was dat hij haar wilt; met een T dus. Nicolas en D-T het was nooit een goed huwelijk. Dit huwelijk zal oneindig veel beter zijn.

Navraag bij baby himself leerde mij dat de afbeelding op het verkeersbord verwijs naar onze bruid, Gert. Met geen G, dus. Dat was eenvoudig taalkundig te verklaren. Nicolas en G-H het was nooit een goed huwelijk. Dit huwelijk zal oneindig veel beter zijn. Dat het dier in kwestie een ree betrof, laat ik maar in het midden. Nicolas en dierenkunde, het was nooit een goed huwelijk. Dit huwelijk zal oneindig veel beter zijn.

Hoewel in de geschiedenis van onze trouwers heel wat dieren voorkomen. Pluchen dieren, zoals vele kilometers die werden afgelegd met de autogordelhond. Helaas kon het brave dier niet verhinderen dat er een auto ter ziele ging. Ik moet u bekennen dat ik daar wél voor iets tussen zat, maar dat terzijde. Om de eenzame hotelnachten door te komen, was er Arthur de Teddybeer. Gelukkig voor de babies dat Teddyberen niet praten. En gelukkig voor teddyberen dat ze niet kunnen ruiken of de brave Arthur was meermaals dronken geweest. En dat ze niet kunnen zien…

Maar ook levende dieren – zogenaamde iPets, wijlen Steve Jobs zou jaloers geweest zijn,  – kunnen van het gezelschap van onze babies genieten: de vis Penelope en Mr E. het konijn. Er wordt binnenkort trouwens een pluchen dier aan het echtpaar Maes-Pardon, nu mogen we ze ook zo noemen, toegevoegd. We komen daar later op de avond op terug. Een soort van Talisman die met hen eerst een reis zal maken en op foto staan met alles wat ons echtpaar (ik begin gewoon te worden aan de term) typeert. Ik verklap het jullie al, het is een kikker. De kikker zal geluk brengen aan de prinses en de prins, zoals dat hoort in sprookjes en dus ook sprookjeshuwelijken. Jullie moeten hem dan af en toe wel eens kussen, dan blijft hij gelukt brengen op jullie Odisee. Excuses voor de sluikreclame.

En dat is dan ook wat jullie toewens: heel veel geluk. Wordt wie jullie zijn, de babies.