Na een loopbaan van 10 jaar nam ik afscheid bij Odisee om aan de slag te gaan Bij Facilicom. Op 27 juni ging mijn afscheidsfeest door.

Ik sta hier vandaag met de gemengde gevoelens eigen aan aan afscheid.

Als eerste én voornaamste, dankbaarheid. Dankbaar voor dit mooie afscheid met de vriendelijke woorden. Dank aan mijn leidinggevenden voor de kansen die ze mij gegeven hebben om mijn ding te doen en een aantal letterlijke stenen in de rivier te verleggen. Dank aan mijn collega’s, die de stenen hielpen dragen – al iets minder letterlijke stenen. De collega’s aan wie ik steeds het mogelijke en vaak ook het onmogelijke gevraagd heb. Dank aan mijn vrienden en familie voor de steun in de aan – en het begrip in de afwezigheid.

Aanvaarding: Aanvaarden dat het Odisee verhaal door andere auteurs zal geschreven worden. De Ilias werd geschreven in de warm-zakelijke stijl van het DDC-Lanneauisme. De Odisee word verder geschreven door een nieuw auteursteam in hun eigen literaire stijl.

Nostalgie: Nostalgisch naar mijn studentenleven dat door de twee verenigingen van A – Aloisiana en de ASR- schaamteloos 12 jaar of moet ik zeggen 12 kilo – verlengd werd. De twee A’s, Dulci et Utile. Ik heb veel geleerd, we hebben veel kunnen doen en ons te pletter geamuseerd onderweg. Van de Oostendse zandputten tot de Ardense hoogten. En verschillende vrienden voor het leven gemaakt.

Kourage: Met volle moed zet ik op mijn persoonlijke Odisee koers naar het volgende eiland. Een nieuwe plek, met nieuwe bewoners en gewoontes. Maar ik hou jullie in gedachten. En beschouw de diversiteit aan de culturen als een rijkdom.

Er zal wel iets blijven van gemis, dat op de andere plek blijf voorbestaan. Het eind van een geschiedenis.

Weggaan is de kiem van nostalgie, waaruit de boom van het missen groeit. En dat is een Wouterisme.

Grazie mile