Beste studentenvertegenwoordigers, oude en nieuwe
Zoal de traditie dat vraagt, geef ik een kort woordje vooraleer we de honger en dorst, die de ASR toch wat typeert, zullen stillen. Maar kort, want weinig woorden zeggen meer.
ASR 2016-2017. Ik heb toch wel even moeten slikken bij het tikken van deze jaartallen. Exact 10 jaar geleden, en daarmee voor mezelf ook 10 kilo (en ik rond af om het mooi te laten uitkomen), stond er een groepje jonge EHSAL’ers in ditzelfde gebouw. Ook met champagne trouwens, goede tradities hebben hun rechten. De jongelui hadden iets te vieren: voor het eerst was mede-bestuur van studenten in de hele organisatie doorgetrokken. Volwaardige bestuurders in de Raad van Bestuur, zonder voorafgaandelijke medezeggenschapscomités, paternalistische forum-vergadeirngen of gesloten agendapunten. Mede-bestuur.
We springen, iets lastiger met die 10 extra kilo’s, 10 jaar verder in de tijd. En daarmee maak ik de brug naar de ASR van vandaag. Ik kan u zeggen dat de droom van de drie jongelui van weleer zonder meer realiteit geworden is. Op vandaag wordt de organisatie echt mee-bestuurd door studentenvertegenwoordigers, waar nodig zo scherp als een speerpunt. Om op mijn expertisedomein, zijnde wijn, te blijven: de Eeman-generatie is zonder meer een grand cru classé. Chateau Brakel heeft eerst even goed gerijpt op eiken vaten van de Vlaamse-Ardense bomen. Chateau Brakel zou ik omschrijven als soepel op de tong maar met een sterke afdronk. Uiteraard met aroma’s van Pommade en Oost-Vlaamse landbouwlucht. Wijngoeroe – recensent Parker zou het zeker 95 op 100 geven. En zoals dat met klassewijn gaat, wordt die beter met de jaren. Dat belooft dus voor volgend jaar.
Volgend jaar. Dan zijn we 11 jaar verder. Het zal werken worden om de 11e kilo tegen te houden. Volgend jaar zijn we al zeker van 1 primeur: voor het eerst in de geschiedenis zal een vrouw het voorzitterschap. Daarmee is ook bij de ASR het glazen plafond gesneuveld. Nog een vrouw aan de top hier in huis, naast de Algemeen Directeur, De Algemeen beheerder, de personeelsdirecteur en de voorzitter van het professioneel onderwijs. Misschien moet toch eens overwegen te transgenderen. Ook op internationalisering en andere origine scoren we met deze vrouw goed.
Ik zeg – ook in traditie – grazie mile aan de afscheidnemende ploeg: Jeroen voor zijn photoshop werk, dat onze vorige algemeen directeur een prachtig afscheid bezorgde met het Odipoly spel. Daarover spreekt men effectief binnen 10 jaar nog. Sam voor het eindelijk in orde zetten na 10 jaar van onze ICT. En daarmee staan we 10 jaar voor op tijd, dus bekijk het nog eens op onze reünie.
Het is een cliché, en ik weet, ik val in herhaling, maar. Volgend jaar is een cruciaal jaar. Alweer. Ja, het is echt waar. Deze nieuwe ploeg staat voor grote uitdagingen. Het ziet er naar uit dat de besparingen in het hoger onderwijs nog niet achter de rug zijn. De relatie tussen Odisee en de KU Leuven zal zijn definitieve beslag moeten krijgen. Een huwelijk. Met gemeenschap van goederen of niet? Een scheiding van tafel en bed? Een echtscheiding? Een schijnhuwelijk. Wie weet.
Daarbij heb ik 1 boodschap voor het nieuwe bestuur en de studentenvertegenwoordigers, en voor deze ene keer per jaar geef ik een welgemeend ‘non’ aan neutraliteit. En ik vat de boodschap samen met een quote uit een van de favoriete boek-films van onze nieuwe voorzitster: Men of the west, unite or you will fall. This day does not belong to one Man, But to All. Er is nog nooit in de geschiedenis iets groots gerealiseerd door splitsing, in tegendeel, de Romeinen wisten al dat je moet verdelen om te heersen. Grote dingen gebeuren als mensen en groepen zich verenigen. Weet trouwens dat het recht om te verenigen er gekomen is na de Franse Revolutie. Dat was verboden omdat machtshebbers doorhadden dat ze een paar individuen makkelijk konden in de kiem smoren maar dat een vereniging een bedreiging vormde voor absolute macht.
Deze groep is de vereniging van de studenten van Odisee en de KU Leuven. Jullie zitten naast elkaar hier in deze broodjesbar tijdens de middag. Gebruiken dezelfde aula en wifi signalen. Komen letterlijk door dezelfde deur naar binnen. Laat u niet wijsmaken door oude mannen en vrouwen van zogezegde stand dat er een schisma hoort te zijn tussen het academisch en professioneel onderwijs. Vertel mij: is het onderscheid tussen een student bedrijfsmanagement en handelswetenschappen echt groter dan tussen een student bedrijfsmanagement en vroedkunde? Dat krijg je niet uitgelegd, zou onze uittredende voorzitter zeggen: beiden hebben dezelfde titel ‘student’ en hetzelfde werkwoord ‘studeren’. Laat u niet wijsmaken dat Sint-Niklaas en Brussel ver uit elkaar liggen. Laat u niet wijsmaken dat ooit één machine iets van waarde creëerde door de stekker er uit te trekken. Uit een vereniging stappen maakt de vereniging en het individu zwakker. Stijg zelfs uit boven het mede-bestuur en geef het voorbeeld voor de oude dames en heren van stand. Terwijl zij kibbelkabinet houden slaan we de hand aan de ploeg. En dat bedoel ik zowel aan het Brakelse landbouwinstrument als aan een ‘team’.
Alleen zo staan we hier over nog 10 jaar, en dat zou dus al 20 kilo betekenen, terug.
Men of the west, unite or you will fall.